Veldbezoek
Carin Nyst aan bedrijf Ton Pauw in de Holendrechter- en Bullewijckerpolder.
Vanwege de voorspellingen van zeer onstuimig weer voor dit weekend, en omdat onze groep dit weekend niet volledig kan lopen, vanmiddag vanuit het werk naar 'onze' percelen geweest. Niet omdat ik veel verwacht, maar wel om te inventariseren wat er zoal rondloopt op dit moment. Derde jaar op rij, dus inmiddels weten we wel waar we zo ongeveer wat kunnen verwachten. Dat wil zeggen, voor zover er iets is, want de afgelopen jaren was de oogst zeer mager: vooral scholeksters en een enkele kievit, grutto en tureluur (Jeetje, wat zijn die tureluurnesten lastig te vinden!). Het weer viel helaas tegen, en wat had ik het koud! Maar tegen de tijd dat ik ging lopen was het inmiddels wel droog en zelfs het zonnetje deed af en
toe een dappere poging. Resultaat van de observatie: vooral heel veel foeragerende grauwe ganzen, twee koppels knobbelzwanen, de nodige wilde eenden, meerkoeten en krakeenden. En wolken spreeuwen en meeuwen... Maar toch ook nog wat scholeksters, kieviten en zelfs een tureluur gespot! Gelukkig maar dat die laatste van die oranje pootjes heeft, want hij stond zo stil, dat ik 'm anders vast niet gezien zou hebben. En de plaats? Ja, redelijk voorspelbaar met name op de percelen waar ik wel wat verwachtte. Verder ook nog wel een grutto gehoord, maar die zat een paar percelen verderop. Helaas waren er ook drie buizerds aanwezig, die enthousiast rond cirkelden en capriolen uithaalden in de lucht. Hoezeer ik ook waarde hecht aan de weidevogels, toch kan ik het niet laten om ook dat fantastisch te vinden. Wel met een dubbel gevoel, want dit belooft wat voor de toch al weinige weidevogels waar wij ons over ontfermen. En heel veel hazen! weggedoken in het gras, terwijl ik op de dijk sta weg te waaien. Zou bijna jaloers worden...
Op het erf ook rustig: twee eksters, een winterkoning en een aantal mussen. Als ik tussen de schuren door kijk, komt er een hele crèche lammetjes blatend mijn kant op rennen. Ze zien mij en rennen verschrikt weer terug naar waar ze vandaan kwamen. Echt heel grappig. Misschien juist ook wel omdat het zo onverwacht is. Gelukkig rennen ze naar waar ze thuis blijken te horen, zodat ik me niet schuldig hoef te voelen dat ik ze de andere kant heb opgejaagd. Uiteindelijk viel deze eerste ronde me niet tegen; ik heb in ieder geval genoten en me weer kostelijk vermaakt! Het kan m.i. alleen maar beter worden de komende weken... :-)
Vanwege de voorspellingen van zeer onstuimig weer voor dit weekend, en omdat onze groep dit weekend niet volledig kan lopen, vanmiddag vanuit het werk naar 'onze' percelen geweest. Niet omdat ik veel verwacht, maar wel om te inventariseren wat er zoal rondloopt op dit moment. Derde jaar op rij, dus inmiddels weten we wel waar we zo ongeveer wat kunnen verwachten. Dat wil zeggen, voor zover er iets is, want de afgelopen jaren was de oogst zeer mager: vooral scholeksters en een enkele kievit, grutto en tureluur (Jeetje, wat zijn die tureluurnesten lastig te vinden!). Het weer viel helaas tegen, en wat had ik het koud! Maar tegen de tijd dat ik ging lopen was het inmiddels wel droog en zelfs het zonnetje deed af en
toe een dappere poging. Resultaat van de observatie: vooral heel veel foeragerende grauwe ganzen, twee koppels knobbelzwanen, de nodige wilde eenden, meerkoeten en krakeenden. En wolken spreeuwen en meeuwen... Maar toch ook nog wat scholeksters, kieviten en zelfs een tureluur gespot! Gelukkig maar dat die laatste van die oranje pootjes heeft, want hij stond zo stil, dat ik 'm anders vast niet gezien zou hebben. En de plaats? Ja, redelijk voorspelbaar met name op de percelen waar ik wel wat verwachtte. Verder ook nog wel een grutto gehoord, maar die zat een paar percelen verderop. Helaas waren er ook drie buizerds aanwezig, die enthousiast rond cirkelden en capriolen uithaalden in de lucht. Hoezeer ik ook waarde hecht aan de weidevogels, toch kan ik het niet laten om ook dat fantastisch te vinden. Wel met een dubbel gevoel, want dit belooft wat voor de toch al weinige weidevogels waar wij ons over ontfermen. En heel veel hazen! weggedoken in het gras, terwijl ik op de dijk sta weg te waaien. Zou bijna jaloers worden...
Op het erf ook rustig: twee eksters, een winterkoning en een aantal mussen. Als ik tussen de schuren door kijk, komt er een hele crèche lammetjes blatend mijn kant op rennen. Ze zien mij en rennen verschrikt weer terug naar waar ze vandaan kwamen. Echt heel grappig. Misschien juist ook wel omdat het zo onverwacht is. Gelukkig rennen ze naar waar ze thuis blijken te horen, zodat ik me niet schuldig hoef te voelen dat ik ze de andere kant heb opgejaagd. Uiteindelijk viel deze eerste ronde me niet tegen; ik heb in ieder geval genoten en me weer kostelijk vermaakt! Het kan m.i. alleen maar beter worden de komende weken... :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten