29 april

Van: Carin Nyst

Vierde ronde bij John Snelderwaard

Vandaag weer een rondje gelopen over de percelen van John Snelderwaard in de hoop dit keer niet vooral verdwenen nesten te hoeven melden, maar ook een paar positieve berichten. De buizerd zat alweer op z'n uitkijkpost toen we aankwamen...  Net als vorige week was het redelijk druk boven het 'uitgesteld-maaien-terrein'. Genoten van de teruggekeerde boerenzwaluwen en het lied van de veldleeuwerik.  Van de vondsten van vorige week helaas moeten vaststellen dat het scholekster-ei nog eenzaam en alleen lag, nauwelijks te vinden onder het gras, en ijskoud. Ook de grutto die we vorige week zittend vonden, bleek er nog te zitten. Het was wel even zoeken: helemaal verborgen onder het hoge gras. Nog steeds niet bekend waar hij/zij al of niet op zit, maar de tijd zal het leren. Wel werd duidelijk dat we eerder een kievitnest hebben gemist. Bij toeval gestuit op een nest met vier kievitkuikens. Verder nog een grutto en een tureluur die als uit het niets opdoken uit het gras, maar dat heeft geen nesten opgeleverd, helaas.

Toen we aan het eind van onze ronde kwamen, viel ons oog op drie kinderen die in hun onschuld door het weiland van de buren stuiterden en via de tussenliggende dammetjes naar 'onze' percelen gingen, op het 'uitgesteld-maaien-terrein'. Als de wiedeweerga erheen gegaan en ze met zachte hand van het land afgeleid. Onderweg geprobeerd uit te leggen waarom het niet de bedoeling is dat ze daar rondrennen. Daarop volgden hele verhalen over zelfopgerichte dierenclubjes enz.... Ze bleken met het pontje vanaf de Middenweg het land op gekomen te zijn.
Alleen nog even staan kijken hoe de buizerd tijdens zijn speurtocht naar iets lekkers een stuk verderop, werd lastig gevallen door kieviten en grutto's. Het blijft het een mooi gezicht hoe onverschrokken die veel kleinere vogels op dit groot gevaar reageren. Ik moet me altijd inhouden om ze niet toe te gaan staan juichen!
Hartelijke groet, Carin Nyst